مفهوم ذهنیت رشد، که توسط کارول دوئک مطرح شده است، در روانشناسی ورزشی نیز اهمیت زیادی دارد. ذهنیت رشد باور به این است که توانایی‌ها و استعدادها می‌توانند از طریق تلاش، یادگیری و پشتکار توسعه یابند. در مقابل، ذهنیت ثابت باور دارد که این ویژگی‌ها ذاتی و غیرقابل تغییر هستند.

ورزشکارانی که دارای ذهنیت رشد هستند، چالش‌ها را به عنوان فرصت‌هایی برای یادگیری می‌بینند، از تلاش استقبال می‌کنند، در مواجهه با موانع پایداری نشان می‌دهند و بازخوردها را به عنوان ابزاری برای بهبود می‌پذیرند. این نگرش آن‌ها را قادر می‌سازد تا به طور مداوم پیشرفت کنند و به سطوح بالاتری از عملکرد دست یابند.

روانشناسان ورزشی به ورزشکاران کمک می‌کنند تا ذهنیت رشد را در خود پرورش دهند. این شامل تغییر نگرش نسبت به شکست (دیدن آن به عنوان یک فرصت یادگیری به جای یک نشانه از ناتوانی)، تاکید بر فرآیند یادگیری به جای صرفاً نتیجه، و قدردانی از تلاش و پشتکار است.

پرورش ذهنیت رشد نه تنها عملکرد ورزشی را بهبود می‌بخشد، بلکه به ایجاد یک رابطه سالم‌تر و پایدارتر با ورزش نیز کمک می‌کند، زیرا تمرکز از نتایج زودگذر به رشد و پیشرفت مداوم تغییر می‌کند.